Irena Szewińska

Młode lata

Urodziła się 24 maja 1946 roku w Leningradzie, w rodzinie polskich Żydów ocalałych z wojennej zawieruchy. W 1947 roku jej rodzina przeniosła się do Polski, osiadając w Warszawie. Już w młodości wyróżniała się niezwykłą sprawnością i lekkością ruchu — była typem zawodniczki, dla której bieganie było naturalne jak oddychanie. Początkowo startowała w szkolnych zawodach, gdzie dostrzegł ją trener Andrzej Gajewski. To on wprowadził ją w świat lekkoatletyki, a jej talent szybko trafił pod skrzydła warszawskiej Polonii.

Sportowe początki

Na arenie międzynarodowej zadebiutowała jako nastolatka, zdobywając w 1964 roku na igrzyskach w Tokio złoty medal w sztafecie 4×100 m oraz dwa srebra — w biegu na 200 m i w skoku w dal. To był początek niezwykłej kariery, w której łączyła wszechstronność z perfekcyjną techniką. Przez kolejne 16 lat startowała w sprincie, biegu na 400 m i w skoku w dal, reprezentując barwy Polonii Warszawa, a później warszawskiej Skry.

Szczyt złotej kariery

Zdobyła łącznie siedem medali olimpijskich w trzech różnych konkurencjach: trzy złote, dwa srebrne i dwa brązowe. Ustanowiła 34 rekordy świata — od 100 m po 400 m i w skoku w dal — co czyniło ją jedną z najbardziej wszechstronnych lekkoatletek w historii. W Montrealu w 1976 roku, po intensywnych przygotowaniach, sięgnęła po złoto w biegu na 400 m, ustanawiając rekord świata (49,29 s), który przez wiele lat pozostawał nieosiągalny.

Dalsze życie

Była nie tylko mistrzynią sportu, ale też wzorem elegancji i opanowania. Potrafiła zachować klasę w zwycięstwie i w porażce, zawsze traktując rywalki z szacunkiem. Karierę zakończyła w 1980 roku po igrzyskach w Moskwie, gdzie zdobyła brąz na 400 m.

Po zejściu z bieżni pozostała blisko sportu — działała w Polskim Komitecie Olimpijskim, a w 1998 roku została członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Angażowała się w promocję sportu wśród młodzieży, wierząc, że dyscyplina i pasja potrafią odmienić życie.

Odeszła 29 czerwca 2018 roku w Warszawie, po walce z chorobą nowotworową. Miała 72 lata. Odznaczona m.in. Orderem Orła Białego, na zawsze pozostanie symbolem elegancji, wytrwałości i
sportowej doskonałości. Była mistrzynią, która nie tylko biegała szybko, ale i żyła w tempie, które inspirowało kolejne pokolenia.